Denk je is fissa?
Blijf op de hoogte en volg Tom
28 November 2013 | Suriname, Paramaribo
Voor de oudere lezers: fissa betekent feest. De mensen hier lijken vaak te denken dat het fissa is en geef ze eens ongelijk. Surinaamse autoradio's, stereosets en televisies kennen enkel het volume fissa. De auto's rijden hier hard, niet in kilometers wel in decibellen. Surinamers die de tekst van een nummer kennen zullen zich er niet voor schamen zo hard mogelijk mee te zingen, wat dat betreft is het maar goed dat niemand hier zo vals kan zingen als ik (en sommige van jullie...). Ook de manier van dansen kan behoorlijk intens zijn, er wordt hier ondanks de risico's wat afgedaggerd (http://www.ad.nl/ad/nl/1014/Bizar/article/detail/2939260/2011/09/30/Gebroken-penissen-in-Jamaica-door-dansrage-daggering.dhtml).
Met de term fissa heb ik eigenlijk ook meteen een samenvatting van mijn dagen, ik wil nooit meer naar huis! Vrijdag mijn eerste rit met de partybus gemaakt en dat is mooi. Feesten terwijl je op een open bus door de stad wordt gereden, prima toch? Zondag poolparty waar ik me uiteraard ook zeer goed vermaakt heb.
Ik hoor jullie denken: is die gozer nou alleen maar aan het feesten of doet 'ie verder ook nog wat? Vorige week woensdag op stage ben ik naar een ander filiaal verhuist om daar de inventarisatie op orde te brengen, gaap. Ik werk daar nu met een Nederlander en het gaat veel sneller dan in dat andere filiaal. Gisterenochtend heb ik een vergadering bijgewoond waarvoor ik niet uitgenodigd bleek te zijn, aan mijn ijver zal het dus niet liggen. Over de andere dagen op stage valt weinig te vertellen, het houdt me van de straat.
Afgelopen zondag heb ik goed aan mijn witte kleur gewerkt, het was alleen niet de bedoeling dat ik na White Beach rood zou zijn. Deze eigenwijs vond 1,5 keer insmeren wel genoeg, maar de zon besliste anders. Ik heb overigens wel nog altijd de witste benen van Suriname en omstreken. Verder is zondag de ketting van mijn fiets gebroken, topding. Tot de poolparty was het dus niet helemaal mijn dag. Maandag was het Srefidensi (Onafhankelijkheidsdag) en dus een vrije dag. De grote feestelijkheden waren in het district Para, maar ik ben in de stad gebleven. Even door de Palmentuin en langs Waterkant gelopen en lekker wat gegeten, niks bijzonders. En toen dinsdag, door dinsdag ben ik voorlopig niet chagrijnig te krijgen. Voor wie het gemist heeft: mijn club heeft Barcelona voetballes gegeven en hoe! Vandaag ben ik naar de Vreemdelingendienst geweest en het duurde nog geen anderhalf uur, dat schijnt toch wel echt een nieuw record te zijn.
Dit is volgens mij echt het meest onsamenhangende verhaal ooit. Maar goed, ik denk dan ook is fissa.
Met de term fissa heb ik eigenlijk ook meteen een samenvatting van mijn dagen, ik wil nooit meer naar huis! Vrijdag mijn eerste rit met de partybus gemaakt en dat is mooi. Feesten terwijl je op een open bus door de stad wordt gereden, prima toch? Zondag poolparty waar ik me uiteraard ook zeer goed vermaakt heb.
Ik hoor jullie denken: is die gozer nou alleen maar aan het feesten of doet 'ie verder ook nog wat? Vorige week woensdag op stage ben ik naar een ander filiaal verhuist om daar de inventarisatie op orde te brengen, gaap. Ik werk daar nu met een Nederlander en het gaat veel sneller dan in dat andere filiaal. Gisterenochtend heb ik een vergadering bijgewoond waarvoor ik niet uitgenodigd bleek te zijn, aan mijn ijver zal het dus niet liggen. Over de andere dagen op stage valt weinig te vertellen, het houdt me van de straat.
Afgelopen zondag heb ik goed aan mijn witte kleur gewerkt, het was alleen niet de bedoeling dat ik na White Beach rood zou zijn. Deze eigenwijs vond 1,5 keer insmeren wel genoeg, maar de zon besliste anders. Ik heb overigens wel nog altijd de witste benen van Suriname en omstreken. Verder is zondag de ketting van mijn fiets gebroken, topding. Tot de poolparty was het dus niet helemaal mijn dag. Maandag was het Srefidensi (Onafhankelijkheidsdag) en dus een vrije dag. De grote feestelijkheden waren in het district Para, maar ik ben in de stad gebleven. Even door de Palmentuin en langs Waterkant gelopen en lekker wat gegeten, niks bijzonders. En toen dinsdag, door dinsdag ben ik voorlopig niet chagrijnig te krijgen. Voor wie het gemist heeft: mijn club heeft Barcelona voetballes gegeven en hoe! Vandaag ben ik naar de Vreemdelingendienst geweest en het duurde nog geen anderhalf uur, dat schijnt toch wel echt een nieuw record te zijn.
Dit is volgens mij echt het meest onsamenhangende verhaal ooit. Maar goed, ik denk dan ook is fissa.
-
28 November 2013 - 20:24
Arie Verschoor:
Hoi Tom,
wederom mooi artikel, dat je zelfs een oude krant erbij moet halen.
jij was toch geen danser? of heeft de Salsa je doen veranderen?
groet en enjoy
-
29 November 2013 - 08:40
Opa Van Der Weiden:
Beste Tom,
Leuke verhalen vertel je ons elke week. Er straalt af dat je het naar je zin hebt met je werk, vrienden en de lokale manier van leven.
Ga zo door want het is een pracht ervaring.
Vragen ze nog maar mij bij al die bedrijven? Ik ben er tenslotte ook 50 keer geweest en ken Paramaribo e.o. als mijn broekzak en vele, vele mensen.
Ik hoop dat een van mijn ex klanten me een ticket stuurt dan kunnen we een keer samen eten of naar leuke plekjs.
Ik wens je vast ene prettig wekend en tot ziens.
Opa& Oma van der Weiden -
30 November 2013 - 19:42
Wim Verschoor:
Hey Tom,
Top om te lezen dat het je goed bevalt en nooit meer terug wil......... Tussen de regels door lees ik dat je daar werkt. Hoe hou je het allemaal vol!!
Have fun.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
