Even hoor

Naast het feit dat deze twee woorden in huis te vaak gebruikt worden, ik zal geen namen noemen, zijn deze woorden de stopwoorden van vrijwel iedere Surinamer. Of je nou bij de Vreemdelingenpolitie, een restaurant, een warung, op het werk of in een taxi zit, er is geen ontkomen aan de woorden "even hoor". De ene keer duurt even nog geen minuutje en de andere keer kan je na "even hoor" een goed uur zitten wachten.

Wat ik vorige week allemaal heb gedaan? Even hoor...
Woensdag ben ik voor het eerst naar mijn stageplek gefietst, althans zo was de bedoeling. Na nog geen 10 minuutjes lag mijn ketting eraf en na deze er weer opgelegd te hebben bleek dat niet een eenmalig incident te zijn. Na drie maal voor fietsenmaker gespeeld te hebben, wat niet echt mijn ding is, gaf ik de moed op en ben ik naar het werk gelopen. 's Middags heb ik in de stad een telefoon voor tijdens het uitgaan gekocht, en wat voor een. Ik ben nu de trotse eigenaar van een retro Nokia'tje waar ik de ouderwetse Snake op kan spelen.

Donderdagavond hebben we weer gepokerd, maar ik ben benieuwd of ik voor deze week wederom een uitnodiging zal ontvangen. Ik won namelijk 400 SRD, van het gewonnen geld zijn we naar Havana Lounge gegaan waar ik "enkele" drankjes op mijn overwinning heb genomen en weggegeven. Omdat ik om 5 uur in mijn bed lag en de wekker om half 7 weer ging, heb ik over vrijdag behoorlijk weinig te vertellen. Dit is vooral de schuld van Suriname natuurlijk, de drank is hier te goedkoop. Voor kenners viel deze dag onder het kopje "sensation brak, thunder croky".

Zaterdagochtend met de bus de stad ingegaan, alleen wat te eten en drinken gekocht. 's Middags gezwommen in een hotel zwembad dat tegen de Surinamerivier aan ligt, het was prijzig maar voor een keertje wel leuk om te zien. Vervolgens met alle huisgenoten die thuis waren gegeten bij Zus&Zo, prima vis met Surinaamse groenten (ik eet gezond hoor oma). 's Avonds gebowld en naar Zsa Zsa Zsu (de discotheek voor de zaterdagavond) geweest. Wat 'vervelend' is met uitgaan, is dat het pas gezellig druk wordt rond half 3/3 uur waardoor het niet mogelijk is om het niet laat te maken. Verder hoor je overal dezelfde muziek en wordt er nogal een aparte manier van draaien op nagehouden. Ik heb zaterdag wel tien minuutjes goed mijn stembanden en tekstbeheersing kunnen testen tijdens het blokje hiphop. Ik denk de enige blanke te zijn die Ludacris' verse op All I Do Is Win van woord tot woord meeschreeuwde.

Zondag kwam ik er bij het wakker worden achter dat we geen elektriciteit en geen water hadden tot een uur of 4. Dit bleek aangekondigd te zijn op de radio, de televisie en in de krant, bij ons in huis wist echter niemand ervan. Het niet hebben van elektriciteit is vervelend, maar de ochtend en middag zonder stromend water doorkomen is echt een hel. Om half 4 werd ik opgehaald omdat er een bootje gehuurd was om te gaan vissen, en wellicht dolfijnen te bekijken, op de Surinamerivier. In de 3 uur dat we op het water hebben gezeten zijn er in totaal het enorme aantal van 3 vissen gevangen, maar we hebben wel dolfijnen gezien en dat is natuurlijk dol fijn. Daarna voor de eerste (niet gek) maar ook laatste keer gegeten bij Mirosso in Blauwgrond. Dat de bediening hier wat minder is dan in Nederland was ik al achter, maar dit sloeg alles. Na heel lang op het eten gewacht te hebben, minder te hebben gekregen dan besteld en een haar in het eten gevonden te hebben bleef reactie van de bediening uit en zijn we weggelopen zonder te betalen.

Op dit moment ben ik uiteraard hard aan het werk, dus ik ga weer even verder.