14 april
Blijf op de hoogte en volg Tom
18 Februari 2014 | Suriname, Paramaribo
Pak alvast wat zakdoekjes en zet je schrap! In plaats van 13 maart zet ik 14 april pas weer voet op Nederlandse bodem. Ik weet dat de vlag in Nederland nu halfstok wordt gehangen maar hé, ik kan hier toch niet weg. Ik had nog maar 3 keer naar Havana kunnen gaan als ik 12 maart al terug zou vliegen.
Wat doe ik hier dan zoal voor leuks dat ik niet weg wil? Dat is zeer moeilijk uit te leggen want zo gek veel heb ik niet gedaan de afgelopen week. Nieuwe huisgenootjes een beetje wegwijs gemaakt, nog meer nieuwe mensen ontmoet, de Olympische Spelen gekeken in de lounge en een zwaar weekend gehad. Donderdag: Havana, vrijdag: Touché, zaterdag: Zsa Zsa Zsu en dan leek het me nog een goed idee om zondag om 10 uur te verzamelen om naar White Beach te gaan ook. Ondanks het verbranden en het feit dat onze voetbal na een kwartiertje ontplofte, bleek het uiteindelijk toch geen gek idee.
Verder heb ik 3 memorabele ontmoetingen met Surinamers gehad. Ten eerste de vrouw wiens haar ik per ongeluk toucheerde in de bus, wat tot een zeer boze blik leidde. Ten tweede de buurman die zijn overhemd los stond te knopen terwijl ik met hem in gesprek was, enigszins ongebruikelijk volgens mij. En ten derde de dronken man (half 11 's ochtends) in de bus met wie ik de hit Paramaribo heb gezongen terwijl deze op de radio was. Uit dit verhaal kunnen jullie vast niet opmaken waarom ik hier nog een maandje wil blijven, maar geloof mij maar. Als je hier wat langer bent, wil je nooit meer weg.
Wat doe ik hier dan zoal voor leuks dat ik niet weg wil? Dat is zeer moeilijk uit te leggen want zo gek veel heb ik niet gedaan de afgelopen week. Nieuwe huisgenootjes een beetje wegwijs gemaakt, nog meer nieuwe mensen ontmoet, de Olympische Spelen gekeken in de lounge en een zwaar weekend gehad. Donderdag: Havana, vrijdag: Touché, zaterdag: Zsa Zsa Zsu en dan leek het me nog een goed idee om zondag om 10 uur te verzamelen om naar White Beach te gaan ook. Ondanks het verbranden en het feit dat onze voetbal na een kwartiertje ontplofte, bleek het uiteindelijk toch geen gek idee.
Verder heb ik 3 memorabele ontmoetingen met Surinamers gehad. Ten eerste de vrouw wiens haar ik per ongeluk toucheerde in de bus, wat tot een zeer boze blik leidde. Ten tweede de buurman die zijn overhemd los stond te knopen terwijl ik met hem in gesprek was, enigszins ongebruikelijk volgens mij. En ten derde de dronken man (half 11 's ochtends) in de bus met wie ik de hit Paramaribo heb gezongen terwijl deze op de radio was. Uit dit verhaal kunnen jullie vast niet opmaken waarom ik hier nog een maandje wil blijven, maar geloof mij maar. Als je hier wat langer bent, wil je nooit meer weg.
-
18 Februari 2014 - 18:27
Arie Verschoor:
Dat je langer blijft ala, maar je stukjes worden steeds korter.
Maak je niet meer zoveel mee?
Tot 14 april as
Groeten van de Kleidijk. -
18 Februari 2014 - 19:23
Eva:
Ik geef je groot gelijk! Lekker blijven!! Ben maar heeeeeeel klein beetje veel jaloers..... -
19 Februari 2014 - 18:53
Marjo Van Zeijst:
lieve Tom, man, wat maak je veel mee. Wat een feest s'morgens in het busje. Nog lekker 6 weekjes. Geniet ervan, liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
