Nyun oso
Blijf op de hoogte en volg Tom
03 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Zelfs in Paramaribo schijnt uitgekeken te worden naar een nieuw reisverslag, dus daar komt 'ie dan hè.
Ook de afgelopen twee weken voelden aan als fantastische lange weekenden die toch te snel voorbij vliegen. In plaats van de standaardweekenden hier, donderdagavond - maandagochtend, duurde het weekend vorige week tot woensdagochtend. Dinsdag 25 februari was namelijk een nationale feestdag, want daar waren er hier nog niet genoeg van. Het was 34 jaar geleden dat Desi Bouterse de macht greep in Suriname en dat moet volgens Bouterse natuurlijk gevierd worden. Wat de viering precies inhield? Maandagnacht keihard gaan in Touché en dinsdag met een hele grote groep naar Overbridge om te zwemmen, zonnen en barbecuen? Dat zwemmen en zonnen kwam er trouwens niet echt van, dat rotklimaat hier... De zondag ervoor hebben we weer een dolfijnentourtje gemaakt en dit keer echt veel dolfijnen gezien. Als je bij het woord dolfijn overigens niet aan Gino Pietermaai denkt, ben ik bang dat wij niet op één level zitten maar dat terzijde.
Na dinsdag was het alleen nog een kwestie van woensdag overleven en dan was het weer zo ver; donderdag! Ik denk niet dat ik nog iemand uit moet leggen wat dat betekent. Deze week deden we het donderdag echter "kalm" aan, want vrijdag zou historie geschreven gaan worden. Bizar. Dikke. Poolparty. Snel een vervolg aan geven.
Na wat bijgeslapen te hebben was zaterdag weer een drukke dag. Brunchen (half 5), barbecuen en het volgende feest (waar ook eten, sushi, in overvloed was). Tussendoor heb ik overigens geregeld dat ik zondags zou gaan verhuizen. Gisteren ging om 9 uur de wekker, koffers ingepakt, de deur van kamer 9 van de Wakibasoestraat voor de laatste keer achter me dichtgetrokken en naar de lounge om te genieten van een van de slechtste Klassiekers in jaren. 's Middags lunchen, 's avonds eten bij een cookout en toen moesten de spullen nog verhuisd worden van de lounge naar mijn nieuwe kamer. Het leven is hier zwaar.
Mijn kamer en het huis zijn veel kleiner (woon nu ook maar met drie in plaats van met twaalf), mijn matras is keihard en ik had vannacht veel last van muggen. Maar: de (koude) douche is beter en de locatie is perfect. Ik kan nu op de fiets naar mijn nieuwe werkplek, misschien vliegen die SU-kilootjes er vanzelf nog af. Aangezien het al Valentijnsdag geweest is heeft het weinig zin mijn nieuwe adres met jullie te delen.
We gaan maar eens aan het werk, anders wordt mijn nieuwe baas (en tevens huisgenoot) boos.
Ook de afgelopen twee weken voelden aan als fantastische lange weekenden die toch te snel voorbij vliegen. In plaats van de standaardweekenden hier, donderdagavond - maandagochtend, duurde het weekend vorige week tot woensdagochtend. Dinsdag 25 februari was namelijk een nationale feestdag, want daar waren er hier nog niet genoeg van. Het was 34 jaar geleden dat Desi Bouterse de macht greep in Suriname en dat moet volgens Bouterse natuurlijk gevierd worden. Wat de viering precies inhield? Maandagnacht keihard gaan in Touché en dinsdag met een hele grote groep naar Overbridge om te zwemmen, zonnen en barbecuen? Dat zwemmen en zonnen kwam er trouwens niet echt van, dat rotklimaat hier... De zondag ervoor hebben we weer een dolfijnentourtje gemaakt en dit keer echt veel dolfijnen gezien. Als je bij het woord dolfijn overigens niet aan Gino Pietermaai denkt, ben ik bang dat wij niet op één level zitten maar dat terzijde.
Na dinsdag was het alleen nog een kwestie van woensdag overleven en dan was het weer zo ver; donderdag! Ik denk niet dat ik nog iemand uit moet leggen wat dat betekent. Deze week deden we het donderdag echter "kalm" aan, want vrijdag zou historie geschreven gaan worden. Bizar. Dikke. Poolparty. Snel een vervolg aan geven.
Na wat bijgeslapen te hebben was zaterdag weer een drukke dag. Brunchen (half 5), barbecuen en het volgende feest (waar ook eten, sushi, in overvloed was). Tussendoor heb ik overigens geregeld dat ik zondags zou gaan verhuizen. Gisteren ging om 9 uur de wekker, koffers ingepakt, de deur van kamer 9 van de Wakibasoestraat voor de laatste keer achter me dichtgetrokken en naar de lounge om te genieten van een van de slechtste Klassiekers in jaren. 's Middags lunchen, 's avonds eten bij een cookout en toen moesten de spullen nog verhuisd worden van de lounge naar mijn nieuwe kamer. Het leven is hier zwaar.
Mijn kamer en het huis zijn veel kleiner (woon nu ook maar met drie in plaats van met twaalf), mijn matras is keihard en ik had vannacht veel last van muggen. Maar: de (koude) douche is beter en de locatie is perfect. Ik kan nu op de fiets naar mijn nieuwe werkplek, misschien vliegen die SU-kilootjes er vanzelf nog af. Aangezien het al Valentijnsdag geweest is heeft het weinig zin mijn nieuwe adres met jullie te delen.
We gaan maar eens aan het werk, anders wordt mijn nieuwe baas (en tevens huisgenoot) boos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
